色の苦悩 - Brown Agony - มหันตภัยสีน้ำตาล
Reference: galvea @ LJ
Thai Translate: talalan.exteen.com (3 Jan 09)
กรุณาอย่าเปลี่ยนแปลงแก้ไขหรือนำไปใช้โดยไม่ใส่เครดิต
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
| -เสียงผู้ประกาศข่าว- | |
| โอกิ: | นาโอโตะ... ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดี ตั้งแต่เซโร่ปรากฏตัว องค์กรที่ฉันรับสืบทอดต่อจากนายก็เปลี่ยนแปลงไปขนานใหญ่ เส้นทางที่เซโร่นำพวกเราไปนั้นยากลำบาก แต่ถ้าเป็นชายคนนั้นอาจจะทำให้เส้นทางที่นายขีดไว้กลายเป็นจริงขึ้นมาได้ ฉันคิดจริงๆนะว่าดีแล้วที่เซโร่มาเป็นผู้นำของเรา เฮ้อ.... อ๊ะ ฉันไม่ได้ถอนหายใจเพราะเรื่องนั้นนะ นาโอโตะ ที่จริงคือ.. ตอนนี้ฉันกำลังเจอกับปัญหาใหญ่ |
| วิลเล็ตต้า: | ...อึ อือ... |
| โอกิ: | ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งในเสื้อผ้าเปียกโชกอยู่บนเตียงของฉัน ไม่ต้องห่วง ฉันเพิ่งทำความสะอาดห้องไปเมื่อสามวันก่อน ผ้าปูที่นอนก็เพิ่งเปลี่ยน... ไม่สิ รู้หรอกน่าว่าปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น! คือฉันเจอหล่อนหมดสติเกยตื้นอยู่ที่ท่าเรือ แล้วก็บาดเจ็บด้วย จะปล่อยทิ้งไว้เพราะเธอเป็นชาวบริทาเนียก็ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ นอกจากนั้น... |
| วิลเล็ตต้า: | ...เซโร่... |
| โอกิ: | หล่อนเป็นใครกันแน่นะ ที่ฝ่ามือเรียวสวยของหล่อนมีรอยด้านแบบที่ไนท์แมร์ไพล็อตมีกัน ผิวนุ่มขัดกับหน้าท้องแน่นและยืดหยุ่นของคนที่ผ่านการฝึกฝน ไม่ว่าจะดูยังไงก็ไม่ใช่ประชาชนทั่วไป... ฉันปล่อยให้หล่อนเปียกโชกอยู่แบบนั้นไม่ได้ ตอนเช็ดตัว... |
| วิลเล็ตต้า: | ...อึ... อือ... |
| โอกิ: | ผ่านเสื้อผ้านะ!! เช็ดผ่านเสื้อผ้า!! ...ชุดเปียกๆแนบเนื้อหล่อน แล้วใต้นั้นก็เห็นรูปร่าง... (อะแฮ่ม) ไม่ว่าหล่อนจะเป็นใคร ฉันก็ปล่อยให้อยู่ในชุดเปียกๆแบบนั้นไม่ได้ ปล่อยไว้หล่อนต้องเป็นหวัดแน่ๆ ...แต่ว่า นาโอโตะ... พอคิดว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันจะถอดเสื้อผ้าผู้หญิงแล้ว...!! (อืม ครั้งแรกสินะ โอกิ) |
| (เสียงโทรศัพท์) | |
| โอกิ: | เหวอ!! |
| คาเรน: | โอกิซัง ฉันเองนะ |
| โอกิ: | อะ อื้อ คาเรน มีอะไรเหรอ |
| คาเรน: | มีอะไรจะปรึกษานิดหน่อยน่ะ |
| โอกิ: | มีปัญหาอะไรเหรอ |
| คาเรน: | จริงๆคือ เรื่องชุดฟอร์มของภาคีน่ะ... ฉันอยากจะส่งไปทำความสะอาดเป็นประจำแทนที่จะซักเฉพาะหลังจากการรบ คิดว่าพอจะกันงบประมาณไว้สำหรับส่วนนี้ได้มั้ย เวลาทำงานในโกดังเหงื่อมันออกมากแล้วก็ แบบนั้นแหละ... |
| โอกิ: | นั่นสินะ เหงื่อออกเยอะเลยใช่มั้ย!? |
| คาเรน: | ใช่ม้า! |
| โอกิ: | เหงื่อออกจนชุ่มไปหมดเลยสินะ!? |
| คาเรน: | อือ ก็เพราะงานมัน... |
| โอกิ: | ถ้าไม่รีบถอดเสื้อออก ต้องแย่แน่เลยใช่มั้ย!? |
| คาเรน: | เอ่อ...? ...ก็ใช่ ถ้าไม่ถอดก็อาจจะเป็นหวัดได้... |
| โอกิ: | นั่นเป็นเรื่องที่ต้องทำเวลาเหงื่อออกชุ่ม ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงเวลาเปียกชุ่มเพราะตกลงไปในทะเลเลยใช่มั้ย...!? |
| คาเรน: | โอกิซัง...? |
| โอกิ: | บอกมาซิ คาเรน เวลาทำแบบนั้น...เธอถอดส่วนไหนก่อน |
| คาเรน: | หา? |
| โอกิ: | อ๊า ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น! เธอถอดเสื้อผ้ายังไง ...อ๊า ฉันไม่ได้จะพูดแบบนั้น! คือฉันจะต้องทำยังไงถึงจะถอดเสื้อเธอได้ในสถานการณ์แบบนั้น |
| คาเรน: | (วางสาย) |
| โอกิ: | เฮ้ คาเรน! เดี๋ยว! อย่าเข้าใจผิดนะ! คาเรน!! |
| โอกิ: | แย่แล้ว! ฉันอยากจะถามวิธีถอดเสื้อผ้าผู้หญิงแบบไม่ให้ดูลามก แต่... ท่าทางคาเรนจะเข้าใจแบบนั้นไปเต็มๆ เดี๋ยวต้องโทรไปอธิบายอีกที... แต่จะอธิบายยังไงล่ะ ตรงหน้านี่มันสาวชาวบริทาเนียนะ.. |
| (เสียงโทรศัพท์) | |
| โอกิ: | คาเรนเหรอ!? |
| ทามากิ: | โอกี่~? ฉันเองนะ ฉันเอง~ |
| โอกิ: | ทามากิ! |
| ทามากิ: | เฮ้~ ตอนนี้ฉันอยู่ในผับแถวๆบ้านนายนะ พวกสมาชิกใหม่ก็มากันทุกคนเลยยยยย~ |
| โอกิ: | นาย... เข้าใจบ้างมั้ยเนี่ยว่าตอนนี้เป็นเวลาสำคัญของภาคีอัศวินดำ!? |
| ทามากิ: | รู้แล้วน่า! รู้~~แล้ว~~! ถึงได้มาประชุมเรื่องทิศทางงงง~~อะนาคต~~กันอยู่นี่ไงเล่า... เป็นสาเหตุที่มาดื่มกันงายย!! หลังๆมานี่พวกมินามิ สึกิยามะ กับโยชิดะไม่ค่อยจะยอมมาเที่ยวกับฉันเลย~ |
| โอกิ: | แหงล่ะ? |
| ทามากิ: | แต่โอกิจะมาดื่มด้วยกันใช่ม้ายย นานๆทีมาดื่มด้วยกันดีกว่าาาาา! จะได้รวมหัวนินทาเซโร่กันงาย... |
| โอกิ: | ฉันไม่มีอะไรจะนินทา-- |
| โอกิ: | นี่ ทามากิ... |
| ทามากิ: | ว่าไง จะมาใช่เปล่า |
| โอกิ: | เปล่า มีอะไรจะถามหน่อยน่ะ |
| ทามากิ: | อะไรล่ะ อย่าถามเรื่องที่จะทำให้หมดอารมณ์กินเหล้าละกัน |
| โอกิ: | นายมีประสบการณ์เยอะใช่มั้ยล่ะ ช่วยสอนวิธี.. เอ่อ... จะพูดยังไงดี... วิธีถอดเสื้อผ้าผู้หญิงน่ะ |
| ทามากิ: | ห๊า!? อยู่กับผู้หญิงเหรอเนี่ย!? ฮ่าฮ่า นายก็เป็นชายชาตรีเหมือนกันนี่หว่า! |
| โอกิ: | ไม่ใช่อย่างงั้น! คือว่า พูดตรงๆก็คือ... |
| ทามากิ: | เวลาลูบๆคลำๆ ชุดมันก็หลุดไปเองน่ะแหละ!? เน้อ~~ พวกเรา? |
| สาวๆ: | (หัวเราะกิ๊กกั๊ก) แหม ทามากิเซ็มไปเนี่ย! |
| ทามากิ: | (เสียงอธิบายไม่ถูก) |
| โอกิ: | (วางสาย) |
| (เสียงโทรศัพท์) | |
| โอกิ: | ทามากิ! ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่-- |
| เซโร่: | โอกิ? ฉันเอง. |
| โอกิ: | เซ เซโร่! |
| เซโร่: | คาเรนโทรมาน่ะ เห็นบอกว่านายท่าทางแปลกๆ |
| โอกิ: | อ๊ะ ไม่หรอก... แค่สื่อสารกันไม่เข้าใจนิดหน่อย คือ เซโร่ มีอะไรอยากจะถามน่ะ แบบว่ามีผู้หญิงชาวบริทาเนียผิวสีน้ำตาลอยู่คน คือว่า... เอ่อ ช่างมันเถอะ... |
| เซโร่: | มี(เรื่อง)อะไรกับผู้หญิงคนนั้นรึไง |
| โอกิ: | เปล่า! ยังไม่ได้ทำอะไร... ที่จริงแล้วคือ อยากให้นายช่วยแนะนำหน่อยน่ะ |
| เซโร่: | สถานการณ์ที่นายรับมือไม่ไหวสินะ!? เข้าใจแล้ว...โอกิ ประจำตำแหน่งไว้ หน่วยเบียงเบนความสนใจจะเข้าไปจากทิศตะวันออกกับตก ผ่านเส้นทาง E2 กับ F2 กุเรนนิชิกิจะถูกส่งไปช่วยนายจาก T5Q! |
| (เสียงล้อรถ) | |
| โอกิ: | อ๊า เดี๋ยวก่อน! ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น! มันไม่ใช่เรื่องใหญ่! เดี๋ยวฉันจัดการเองได้ |
| (เสียงเคาะประตู) | |
| ทามากิ: | โอกี่~ มากินเหล้ากานน! |
| (เคาะ เคาะ เคาะ) | |
| โอกิ: | เฮ้อ...ขอโทษนะ เซโร่ เดี๋ยวฉันโทรกลับ |
| ทามากิ: | ถ้าอยู่กับสาวก็พามากินด้วยกันเลยยย โอกี่จางงงง! |
| (เปิดประตู) | |
| โอกิ: | ไม่มีผู้หญิงที่ไหนทั้งนั้น!! |
| ทามากิ: | ไม่ต้องแอบหรอกน่าาา! มีสาวสวยผมยาว ตาปิ๊งๆอยู่ในนั้นใช่มั้ย!? |
| โอกิ: | มีที่ไหนกันเล่า! ไว้คราวหลังจะไปกินด้วย! ฉันเลี้ยงเอง! เพราะงั้นกลับไปซะ! |
| (ปิดประตู) | |
| ทามากิ: | หวาาาา! |
| โอกิ: | เฮ้อ |
| วิลเล็ตต้า: | ...เออะ...อือ... |
| โอกิ: | ถ้าไม่รีบล่ะก็ได้เป็นหวัดแน่! แล้วก็ต้องทำแผล... ใช่แล้ว จะอะไรก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวก็ไปได้สวยเองแหละ! (ซื้ด) เอาล่ะ ไม่เป็นไร ตาก็ปิดสนิทแล้ว...! |
| วิลเล็ตต้า: | อื้อ... อือ... อะ... อ.... |
| โอกิ: | เหวอ~~~!! ขะ ขอโทษ! ไม่ได้แตะโดนที่แปลกๆใช่มั้ย!? มองไม่เห็นอะไรเลย-- |
| วิลเล็ตต้า: | ...อือ.... |
| โอกิ: | ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย ซ่อนชาวบริทาเนียไว้เหมือนหักหลังทุกคนงั้นแหละ... |
| โอกิ: | เฮ้อ นี่ จะทำยังไงดีล่ะ นาโอโตะ ช่วยบอกทีเถอะ ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าตะขอที่มันถอดยังไง!! |
| วิลเล็ตต้า: | ...อือ... ... ไม่นะ... ใช้แอ็ปเปิ้ลหรือองุ่นทีเถอะ... ... ไม่เอาส้มนะ... (เอ๋! นึกว่าจะชอบส้มซะอีกนะ วิลเล็ตจัง) |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น