วันเสาร์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2552

[แปล+เชียร์] BLOOD ALONE v01 (01/?)

ขึ้นหัวว่าเชียร์เพราะกลับไปอ่าน entry review ที่เขียนๆมาแล้วมันเชียร์ชัดๆไม่ใช่วิจารณ์ ก็เลือกแต่เรื่องที่ตัวเองชอบมาเขียนเลยเป็นแบบนี้แหละค่ะ

คราวนี้มาคั่นจังหวะหื่นวายด้วยการ์ตูนดีที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงกับ BLOOD ALONE ของ Masayuki Takano

BLOOD ALONE



Info From: http://www.mangaupdates.com/series.html?id=2994
By: Masayuki Takano
Genre:
Drama  Mystery  Romance  Seinen  Slice of Life  Supernatural 
Status: 5 Volumes (Ongoing)
From Infinity Studios:
Enter Misaki, perhaps the most innocent and most sincere young lady there ever was. It’s almost inconceivable that she could be a vampire. And with her powers as a vampire, she could easily entice any human to do her bidding…but she chooses not to. Especially when it comes to Kuroe, a young author who has a deep running past with vampires. This wonderful story of pure innocent love charmingly bonds Misaki to the readers. She’ll absolutely delight you with her earnest love for a human and her resolve to protect a willing mutual relationship versus turning Kuroe.

ความเห็นจขบ.: เรื่องนี้เป็นเรื่องของมิซากิ สาวน้อยแวมไพร์มือใหม่ที่ไม่มีวันเติบโตได้อีกต่อไป กับคุโรเอะ นักเขียนนิยาย/นักสืบ/นักล่าแวมไพร์ที่มีความเป็นมาซับซ้อน โลกของทั้งสองคนคือเวลากลางคืนอันมืดมิดที่แม้แต่หนังสือก็ยังถูกถมขอบซะดำ ปิ๊ดปี๋ อารมณ์ของเรื่องเป็นอะไรที่อธิบายลำบาก เอาเป็นว่าถ้า ARIA ทำให้หัวใจพองโต Natsume Yuujinchou ทำให้ได้เห็นความเหงาที่สวยงาม Blood Alone ก็ทำให้รู้สึกว่าส่วนที่ดำๆแข็งๆในใจกระเทาะออกเป็นปุยๆ (อย่าแหวะน้า) เหมือนจะสื่อว่าในที่ที่มืดสนิทก็ยังมีอะไรบางอย่างที่อ่อนโยนอยู่ (จบแล้ว จะแหวะก็รีบลุกไปแหวะก่อน)

เรื่องนี้แปลไว้นานแล้ว แต่อารมณ์เรื่องขัดกับบล็อกเอามากๆ เลยไม่มีจังหวะลง เหมาะจะใช้เบรกอารมณ์บล็อกช่วงนี้พอดี เชิญอ่านได้เลยค่ะ

หลังจากรอร๊อรอมาหลายปี ตอนนี้ Blood Alone มีลิขสิทธิ์ในไทยแล้วค่ะ //จุดพลุฉลองชัย
ขอลบที่แปลไว้ทิ้งล่ะนะ *Nov 2013*


ตอนนี้กำลังเล่นตัวฝังเพลงจากหลายๆที่อยู่ ถ้าใครเปิดเล่นขอ feed back ด้วยนะ อยากรู้ว่าแต่ละตัวกระตุกมากมั้ย จากซ้ายมีเพลงซือคุง, ...with vampire (LM.C.), Justified (Gackt)

เจอกันใหม่ entry หน้า

วันเสาร์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2552

[แปล] Code Geass Sound Episode 2 Track 3 STAGE 14.821

Code Geass Sound Episode 2 Track 3 STAGE 14.821
色の苦悩 - Brown Agony - มหันตภัยสีน้ำตาล
Reference: galvea @ LJ
Thai Translate: talalan.exteen.com (3 Jan 09)
กรุณาอย่าเปลี่ยนแปลงแก้ไขหรือนำไปใช้โดยไม่ใส่เครดิต 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-เสียงผู้ประกาศข่าว-
โอกิ: นาโอโตะ... ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดี ตั้งแต่เซโร่ปรากฏตัว องค์กรที่ฉันรับสืบทอดต่อจากนายก็เปลี่ยนแปลงไปขนานใหญ่ เส้นทางที่เซโร่นำพวกเราไปนั้นยากลำบาก แต่ถ้าเป็นชายคนนั้นอาจจะทำให้เส้นทางที่นายขีดไว้กลายเป็นจริงขึ้นมาได้ ฉันคิดจริงๆนะว่าดีแล้วที่เซโร่มาเป็นผู้นำของเรา เฮ้อ.... อ๊ะ ฉันไม่ได้ถอนหายใจเพราะเรื่องนั้นนะ นาโอโตะ ที่จริงคือ.. ตอนนี้ฉันกำลังเจอกับปัญหาใหญ่
วิลเล็ตต้า: ...อึ อือ...
โอกิ: ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งในเสื้อผ้าเปียกโชกอยู่บนเตียงของฉัน ไม่ต้องห่วง ฉันเพิ่งทำความสะอาดห้องไปเมื่อสามวันก่อน ผ้าปูที่นอนก็เพิ่งเปลี่ยน... ไม่สิ รู้หรอกน่าว่าปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น! คือฉันเจอหล่อนหมดสติเกยตื้นอยู่ที่ท่าเรือ แล้วก็บาดเจ็บด้วย จะปล่อยทิ้งไว้เพราะเธอเป็นชาวบริทาเนียก็ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ นอกจากนั้น...
วิลเล็ตต้า: ...เซโร่...
โอกิ: หล่อนเป็นใครกันแน่นะ ที่ฝ่ามือเรียวสวยของหล่อนมีรอยด้านแบบที่ไนท์แมร์ไพล็อตมีกัน ผิวนุ่มขัดกับหน้าท้องแน่นและยืดหยุ่นของคนที่ผ่านการฝึกฝน ไม่ว่าจะดูยังไงก็ไม่ใช่ประชาชนทั่วไป... ฉันปล่อยให้หล่อนเปียกโชกอยู่แบบนั้นไม่ได้ ตอนเช็ดตัว...
วิลเล็ตต้า: ...อึ... อือ...
โอกิ: ผ่านเสื้อผ้านะ!! เช็ดผ่านเสื้อผ้า!! ...ชุดเปียกๆแนบเนื้อหล่อน แล้วใต้นั้นก็เห็นรูปร่าง... (อะแฮ่ม) ไม่ว่าหล่อนจะเป็นใคร ฉันก็ปล่อยให้อยู่ในชุดเปียกๆแบบนั้นไม่ได้ ปล่อยไว้หล่อนต้องเป็นหวัดแน่ๆ ...แต่ว่า นาโอโตะ... พอคิดว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันจะถอดเสื้อผ้าผู้หญิงแล้ว...!! (อืม ครั้งแรกสินะ โอกิ)

(เสียงโทรศัพท์)
โอกิ: เหวอ!!
คาเรน: โอกิซัง ฉันเองนะ
โอกิ: อะ อื้อ คาเรน มีอะไรเหรอ
คาเรน: มีอะไรจะปรึกษานิดหน่อยน่ะ
โอกิ: มีปัญหาอะไรเหรอ
คาเรน: จริงๆคือ เรื่องชุดฟอร์มของภาคีน่ะ... ฉันอยากจะส่งไปทำความสะอาดเป็นประจำแทนที่จะซักเฉพาะหลังจากการรบ คิดว่าพอจะกันงบประมาณไว้สำหรับส่วนนี้ได้มั้ย เวลาทำงานในโกดังเหงื่อมันออกมากแล้วก็ แบบนั้นแหละ...
โอกิ: นั่นสินะ เหงื่อออกเยอะเลยใช่มั้ย!?
คาเรน: ใช่ม้า!
โอกิ: เหงื่อออกจนชุ่มไปหมดเลยสินะ!?
คาเรน: อือ ก็เพราะงานมัน...
โอกิ: ถ้าไม่รีบถอดเสื้อออก ต้องแย่แน่เลยใช่มั้ย!?
คาเรน: เอ่อ...? ...ก็ใช่ ถ้าไม่ถอดก็อาจจะเป็นหวัดได้...
โอกิ: นั่นเป็นเรื่องที่ต้องทำเวลาเหงื่อออกชุ่ม ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงเวลาเปียกชุ่มเพราะตกลงไปในทะเลเลยใช่มั้ย...!?
คาเรน: โอกิซัง...?
โอกิ: บอกมาซิ คาเรน เวลาทำแบบนั้น...เธอถอดส่วนไหนก่อน
คาเรน: หา?
โอกิ: อ๊า ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น! เธอถอดเสื้อผ้ายังไง ...อ๊า ฉันไม่ได้จะพูดแบบนั้น! คือฉันจะต้องทำยังไงถึงจะถอดเสื้อเธอได้ในสถานการณ์แบบนั้น
คาเรน: (วางสาย)
โอกิ: เฮ้ คาเรน! เดี๋ยว! อย่าเข้าใจผิดนะ! คาเรน!!
โอกิ: แย่แล้ว! ฉันอยากจะถามวิธีถอดเสื้อผ้าผู้หญิงแบบไม่ให้ดูลามก แต่... ท่าทางคาเรนจะเข้าใจแบบนั้นไปเต็มๆ เดี๋ยวต้องโทรไปอธิบายอีกที... แต่จะอธิบายยังไงล่ะ ตรงหน้านี่มันสาวชาวบริทาเนียนะ..


(เสียงโทรศัพท์)
โอกิ: คาเรนเหรอ!?
ทามากิ: โอกี่~? ฉันเองนะ ฉันเอง~
โอกิ: ทามากิ!
ทามากิ: เฮ้~ ตอนนี้ฉันอยู่ในผับแถวๆบ้านนายนะ พวกสมาชิกใหม่ก็มากันทุกคนเลยยยยย~
โอกิ: นาย... เข้าใจบ้างมั้ยเนี่ยว่าตอนนี้เป็นเวลาสำคัญของภาคีอัศวินดำ!?
ทามากิ: รู้แล้วน่า! รู้~~แล้ว~~! ถึงได้มาประชุมเรื่องทิศทางงงง~~อะนาคต~~กันอยู่นี่ไงเล่า... เป็นสาเหตุที่มาดื่มกันงายย!! หลังๆมานี่พวกมินามิ สึกิยามะ กับโยชิดะไม่ค่อยจะยอมมาเที่ยวกับฉันเลย~
โอกิ: แหงล่ะ?
ทามากิ: แต่โอกิจะมาดื่มด้วยกันใช่ม้ายย นานๆทีมาดื่มด้วยกันดีกว่าาาาา! จะได้รวมหัวนินทาเซโร่กันงาย...
โอกิ: ฉันไม่มีอะไรจะนินทา--
โอกิ: นี่ ทามากิ...
ทามากิ: ว่าไง จะมาใช่เปล่า
โอกิ: เปล่า มีอะไรจะถามหน่อยน่ะ
ทามากิ: อะไรล่ะ อย่าถามเรื่องที่จะทำให้หมดอารมณ์กินเหล้าละกัน
โอกิ: นายมีประสบการณ์เยอะใช่มั้ยล่ะ ช่วยสอนวิธี.. เอ่อ... จะพูดยังไงดี... วิธีถอดเสื้อผ้าผู้หญิงน่ะ
ทามากิ: ห๊า!? อยู่กับผู้หญิงเหรอเนี่ย!? ฮ่าฮ่า นายก็เป็นชายชาตรีเหมือนกันนี่หว่า!
โอกิ: ไม่ใช่อย่างงั้น! คือว่า พูดตรงๆก็คือ...
ทามากิ: เวลาลูบๆคลำๆ ชุดมันก็หลุดไปเองน่ะแหละ!? เน้อ~~ พวกเรา?
สาวๆ: (หัวเราะกิ๊กกั๊ก) แหม ทามากิเซ็มไปเนี่ย!
ทามากิ: (เสียงอธิบายไม่ถูก)
โอกิ: (วางสาย)


(เสียงโทรศัพท์)
โอกิ: ทามากิ! ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่--
เซโร่: โอกิ? ฉันเอง.
โอกิ: เซ เซโร่!
เซโร่: คาเรนโทรมาน่ะ เห็นบอกว่านายท่าทางแปลกๆ
โอกิ: อ๊ะ ไม่หรอก... แค่สื่อสารกันไม่เข้าใจนิดหน่อย  คือ เซโร่ มีอะไรอยากจะถามน่ะ แบบว่ามีผู้หญิงชาวบริทาเนียผิวสีน้ำตาลอยู่คน คือว่า... เอ่อ ช่างมันเถอะ...
เซโร่: มี(เรื่อง)อะไรกับผู้หญิงคนนั้นรึไง
โอกิ: เปล่า! ยังไม่ได้ทำอะไร... ที่จริงแล้วคือ อยากให้นายช่วยแนะนำหน่อยน่ะ
เซโร่: สถานการณ์ที่นายรับมือไม่ไหวสินะ!? เข้าใจแล้ว...โอกิ ประจำตำแหน่งไว้ หน่วยเบียงเบนความสนใจจะเข้าไปจากทิศตะวันออกกับตก ผ่านเส้นทาง E2 กับ F2 กุเรนนิชิกิจะถูกส่งไปช่วยนายจาก T5Q!
(เสียงล้อรถ)
โอกิ: อ๊า เดี๋ยวก่อน! ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น! มันไม่ใช่เรื่องใหญ่! เดี๋ยวฉันจัดการเองได้


(เสียงเคาะประตู)
ทามากิ: โอกี่~ มากินเหล้ากานน!


(เคาะ เคาะ เคาะ)
โอกิ: เฮ้อ...ขอโทษนะ เซโร่ เดี๋ยวฉันโทรกลับ
ทามากิ: ถ้าอยู่กับสาวก็พามากินด้วยกันเลยยย โอกี่จางงงง!


(เปิดประตู)
โอกิ: ไม่มีผู้หญิงที่ไหนทั้งนั้น!!
ทามากิ: ไม่ต้องแอบหรอกน่าาา! มีสาวสวยผมยาว ตาปิ๊งๆอยู่ในนั้นใช่มั้ย!?
โอกิ: มีที่ไหนกันเล่า! ไว้คราวหลังจะไปกินด้วย! ฉันเลี้ยงเอง! เพราะงั้นกลับไปซะ!
(ปิดประตู)
ทามากิ: หวาาาา!
โอกิ: เฮ้อ
วิลเล็ตต้า: ...เออะ...อือ...
โอกิ: ถ้าไม่รีบล่ะก็ได้เป็นหวัดแน่! แล้วก็ต้องทำแผล... ใช่แล้ว จะอะไรก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวก็ไปได้สวยเองแหละ! (ซื้ด) เอาล่ะ ไม่เป็นไร ตาก็ปิดสนิทแล้ว...!
วิลเล็ตต้า: อื้อ... อือ... อะ... อ....
โอกิ: เหวอ~~~!! ขะ ขอโทษ! ไม่ได้แตะโดนที่แปลกๆใช่มั้ย!? มองไม่เห็นอะไรเลย--
วิลเล็ตต้า: ...อือ....
โอกิ: ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย ซ่อนชาวบริทาเนียไว้เหมือนหักหลังทุกคนงั้นแหละ...


โอกิ: เฮ้อ นี่ จะทำยังไงดีล่ะ นาโอโตะ ช่วยบอกทีเถอะ ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าตะขอที่มันถอดยังไง!!
วิลเล็ตต้า: ...อือ... ... ไม่นะ... ใช้แอ็ปเปิ้ลหรือองุ่นทีเถอะ... ... ไม่เอาส้มนะ... (เอ๋! นึกว่าจะชอบส้มซะอีกนะ วิลเล็ตจัง)