[แปล] UtaPri Debut Unit Drama CD ไอ & นัตสึกิ & โช

ติดเจ้าชายซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่อยู่รอดจากการไซโคในทวีตภพมาได้ตั้งนาน มีอยู่วันนึงเครียดจัดไม่มีอะไรดูเลยโหลดมา ปรากฏว่ายิงยาว

ดูอนิเมซีซั่นแรกจบ โคตรหมั่นไส้โทคิยะ ผู้ชายขี้เก๊กปากดีนี่ยี้มากเลย *โดนแฟน ๆ รุมยำ* แต่ทำไปทำมาดันชอบที่สุดซะงั้น ก็เพลงเพราะไง หน้าตอนร้องเพลงก็น่ารักด้วย *กัดผ้าเช็ดหน้า* ก็เอาเถอะ รู้สึกเสียเชิงนิดหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้

 

เสร็จแล้วก็มาหาของเสพ มิวสิคเกมก็เล่นแล้ว แต่หาแปลดราม่าไม่เจอเลย ได้อ่านแค่ของ @maruki อันเดียว ถามใน Tumblr ก็ไม่มีใครตอบ สุดท้ายเลยกลายเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ แปลผิดแปลกากยังไงบอกกันได้นะ อยากรู้เหมือนกันว่าจริง ๆ พูดว่าไงกันแน่

 

แนะนำให้ฟังไปอ่านไป จะได้เข้าใจความเจ็บปวดของโชจังได้ดีขึ้น ლ(´ڡ`ლ)

 

 

Uta no Prince Sama♪ Debut Unit Drama CD Ai & Natsuki & Syo

Track 1 Ai wa Kitsukute Natsuki wa konai
Track 1 ไอโหดร้าย นัตสึกิหายหัว

 

ตัวหนังสือใน {} = คิดในใจ/เสียงประกอบ

ไอจัง: ถึงจะเพิ่งรู้จักกันแต่ก็เจอหน้ากันที่หอตลอด ผมว่าไม่เห็นจะต้องลงทุนลงแรงออกมาสังสรรค์กระชับสัมพันธ์กันแบบนี้เลย แต่ก็นะ

ไอจัง (เลียนเสียงซาโอโตเมะ): เพื่อยกระดับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องใน master course ขอเปิดให้มีงานพบปะสังสรรค์ประจำเดือนเมษายน

ไอจัง: เหรอ? เอาเถอะ ในเมื่อเป็นคำสั่งก็ช่วยไม่ได้ ทำตามไปแล้วกัน อะ ว่าแต่ว่า สองคนนั้นมาช้าจัง …….เฮ้อ

ไอจัง: {รุ่นน้องที่ผมรับผิดชอบมีอยู่ 2 คน ชิโนมิยะ นัตสึกิกับคุรุสึ โช ชิโนมิยะ นัตสึกิเป็นอัจฉริยะของแท้ ส่วนคุรุสึ โชเป็นประเภทมุมานะ นิสัยกล้าบ้าบิ่นชดเชยกับส่วนสูง ทั้ง ๆ ที่หน้าตาท่าทางกับเพลงต่างกันไปคนละขั้ว แต่ก็ดูท่าทางจะสนิทกันดี}

โชจัง: เฮ้อ เดือนเมษาแท้ ๆ แดดดันออกแถมยังร้อนสุด ๆ ! อ๊ะ! ซวยล่ะ มาแล้วนี่
{เสียงวิ่งไปหาไอจัง}

ไอจัง: สาย!
โชจัง: อ่า ขอโทษครับ แต่นี่ก็มาก่อนเวลา 5 นาทีแล้วนะ
ไอจัง: ผมมาถึงตั้งแต่ 20 นาทีก่อนแน่ะ
โชจัง: เอ๋!? มาเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ
ไอจัง: การที่น้องใหม่ต้องมาให้ถึงก่อนรุ่นพี่มันเป็นเรื่องพื้นฐานเลยนะ
โชจัง: ต่อไปจะมาก่อนเวลา 30 นาทีครับพ้ม!
ไอจัง: ของมันแน่อยู่แล้ว
โชจัง: อูยยยย โหดเกินไปแล้ว
โช จัง: {ก่อนจะรู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้ พวกเรารู้จักรุ่นพี่ มิคาเสะ ไอแค่จากเพลงเท่านั้น ทีวีก็ไม่ออก มีแต่เพลงออกมาอย่างเดียว ไอด้อลปริศนาที่ได้รับความนิยมก็คือหมอนี่นี่แหละ จะว่าไป ไอ้หมอนี่ เวลาอยู่ที่หอจะทำอะไรตรงเวลาตลอด ผิดไปซักนาทียังไม่มี ก็เลยคิดว่าวันนี้ก็จะมาตรงเวลาเป๊ะน่ะสิ…ทำอีท่าไหนถึงมาก่อนตั้ง 20 นาทีได้ล่ะเนี่ย!}

ไอจัง: นี่
โชจัง: อะ อะไรเหรอ
ไอจัง: จะเอาแต่ยืนไปถึงเมื่อไหร่ ไม่นั่งเหรอ
โชจัง: อะ อื้อ
{เสียงนั่ง}

ไอจัง: หืออออ
โช จัง: เออะ อึดอัด แล้วอะไรของหมอนี่อีกเนี่ย ทำไมถึงไม่พูดไม่จาแล้วมาจ้องกันแบบนี้ อ๊ากก ความเงียบนี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว มัวทำอะไรอยู่ นัตสึกิ รีบมาเร็วเข้าเซ่ ชั้นคนเดียวไม่ไหวนะ
ไอจัง: โชเนี่ย ตัวเล็กจริง ๆ เลยนะ
โชจัง: ห้ามพูดว่าตัวเล็กนะ!!! แล้วมาจ้องหน้าคนอื่นเสร็จแล้วเปิดปากมาคำแรกก็พูดอย่างงี้เนี่ยนะ
ไอจัง: อื้อ ก็ดูยังไงก็ไม่เหมือนอายุ 17 เลยนี่
โชจัง: เงียบไปซ้า!!! แบบนี้มันปกตินะ ปกติ!
ไอจัง: หือออ ปกตินะ?
{เสียงลุกจากเก้าอี้}

โชจัง: อะ อุ อะไรเล่า
ไอจัง: จะอะไรล่ะ ก็แค่วัดความสูงเอง
โชจัง: เจ้าบ้า หยุดเลยนะ!  อย่ามากดหัวนะ อุ อะ เดี๋ยวหมวกบี้หมด
ไอจัง: เอ้า เสร็จแล้ว

ไอจัง: เข้าใจล่ะ 161 เซ็นเป๊ะ ถึงเอาหมวกมาหลอกตาก็ไม่มีประโยชน์หรอก ความสูงเฉลี่ยของเด็กผู้ชายอายุ 17 อยู่ที่ 170 เซ็น เพราะฉะนั้นยังสูงไม่พอนะ อ้อ แล้วก็รองเท้านั่น ถ้าจะวัดกันจริง ๆ ล่ะก็ เอาตรงส้น 3 เซ็นนั่นมารวมกับหมวกก็จะสูงเพิ่มขึ้นอีก 9 เซ็นสินะ เป็นความพยายามที่ชวนซึ้งอยู่หรอก แต่ถ้าจะให้พูดตรง ๆ ก็เปล่าประโยชน์ล่ะนะ

โชจัง: อุ อะ กะ แก๊ ตัวเองตัวโตหน่อยทำมาเป็นภูมิใจว่าชนะนะ
ไอ จัง: ความสูงของผมอยู่ที่ 178 เซ็น ถ้าเป็นไอด้อลล่ะก็ จะสูงเกิน 180 เซ็นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะฉะนั้นจะบอกว่าตัวใหญ่ยังไม่ได้หรอก
โชจัง: อายุ 15 แต่สูงเท่านั้นมันก็ตัวโตเกินพอแล้ว!!!
ไอจัง: มันก็จริงนะ
โช จัง: {อายุ 15 เรอะ อายุแค่นี้ แต่สูงอย่างนั้น แล้วยังมาดนิ่งเกินปกตินี่อีก ว่าไปหมอนี่ก็เจ๋งไม่เบาเหมือนกันแฮะ นัตสึกิอายุมากกว่าชั้น 2 ปีก็จริง แต่จะฝั่งไหนก็เป็นอัจฉริยะของแท้ทั้งนั้น บางครั้งชั้นก็คิดนะว่าตัวเองไม่มีอะไรอยู่ในมือเลย [ประโยคนี้ฟังไม่ออกล่ะ บ่องตง ไม่ดำน้ำละกัน] วงการนี้ประสบการณ์คงจะสำคัญกว่าอายุล่ะนะ}

ไอจัง: มีอะไรเหรอ
โชจัง: เอ๊ะ อ๊ะ เปล่า แค่กำลังคิดว่านัตสึกิมาช้าจังเลยน่ะ
ไอจัง: นั่นสินะ นี่ก็เลยเวลานัดมา 4 นาที 59 วินาทีแล้ว สายสมบูรณ์แบบ
โชจัง: หวา จะละเอียดไปละ พูดว่า 5 นาทีก็ได้
ไอจัง: ทำไมล่ะ
โชจัง: เอ่อ ถึงจะมาถามว่าทำไมด้วยหน้านิ่ง ๆ นั่นก็เหอะ
ไอจัง: ยังไง สายก็คือสายอยู่ดี ถ้าไม่ทำโทษกันบ้างล่ะก็…
ไอจัง: อ้อ ใช่ ใช่ นี่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบร่วมกัน ถ้าไม่มาใน 5 นาทีนี้ล่ะก็ โชเองก็ต้อง…
โชจัง: อ๊ากกก จะรีบไปตามเดี๋ยวนี้ครับ
{เสียงโชจังวิ่งออกจากร้านไป}
ไอจัง: …เฮ้อ

{เสียงโชจังวิ่งกับกดมือถือ}
นัตจัง: ฮัลโหล
โชจัง: มาฮัลโหลอะไรเล่า ไอ้บ้าห้าร้อย!! ตอนนี้อยู่ไหน
นัตจัง: อือออออ ที่ไหนกันน้า
โชจัง: ที่ไหนกันน้าอะไรของแก๊ ชั้นเป็นคนถามนะ ไอ้เจ้าบ้า! นี่ อย่าบอกนะว่าหลงทาง
นัตจัง: อื้อ เป็นเด็กหลงแล้วล่ะ โชจังรู้ดีจังเลยนะ ยอดไปเลย
โชจัง: มันใช่เวลามาชื่นชมมั้ย!!! แถวนั้นมีอะไรเป็นจุดสังเกตบ้างรึเปล่า
นัตจัง: เอ อ๊า! มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ล่ะ สงสัยจะเป็นต้นแปะก๊วย นี่ โชจังคิดว่าไงมั่ง
โชจัง: จะไปรู้เรอะะะะะะะะะะ!!! ไม่มีจุดสังเกตอื่นแล้วเรอะไง!!!
นัตจัง: จุดสังเกต จุดสังเกต ฮ้าาาาา!!!
โชจัง: หา มีอะไร เกิดอะไรขึ้น
นัตจัง: อะ ฮ้าา น่ารักจังเลย นี่ โชจังดูสิ ดูสิ ตุ๊กตาน่ารักม๊ากมากล่ะ
โชจัง: ก็บอกว่ามองไม่เห็นไงเล่า แล้วมันใช่เวลาทำแบบนี้ที่ไหนกัน รุ่นพี่รออยู่นะว้อย
นัตจัง: อือ แต่ว่า แพนด้าจังทางนี้ก็ lovely สุด ๆ ไปเลย ฮะ แย่แล้ว ทนไม่ไหวแล้ว แพนด้าจางงงงง
{ปั้ก}
นัตจัง: อุบ
โชจัง: เฮ้ เป็นไรไป เกิดอะไรขึ้น
นัตจัง: โอ๊ย เจ็บ เจ็บ เจ็บ ผมจะกอดแพนด้าจัง หัวเลยโขกกับกระจกเลย
โชจัง: โอย ทำอะไรของนายเนี่ย โธ่
นัตจัง: อ๊ะ แมมโบ้ซังล่ะ ตรงนี้ก็มีนากซังด้วย เป็นร้านที่วิเศษอะไรอย่างงี้
โช จัง: ถ้าจู่โจมร้านแฟนซีย่านร้านค้าได้ก็แปลว่าอยู่นั่นสินะ ก็ดีกว่าให้เดินมั่วซั่วล่ะนะ เฮ้ นัตสึกิ อย่าขยับไปไหนจนกว่าจะไปหาล่ะ
นัตจัง: คร้าบบ
{เสียงโชจังตัดสายแล้วออกวิ่ง}

 

ไอจังโหดสาด เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า แต่ถ้าสังเกตจะได้ยินเสียงรองเท้าโชจังดังป๊อก ๆ เหมือนรองเท้าส้นสูงด้วย อิอิ

โชจังตอนโดนดุล่ะพูดเพราะเชียว ส่วนนัตสึกิตอนแรกเราเฉย ๆ นะ ชอบซัตสึกิมากกว่า แต่พอเสพหลาย ๆ อย่างแล้วชักเอ็นดู อารมณ์ประมาณ เป็นไรมากมั้ยลูก เอาฮาไปนะนัตสึกิเอ๊ย 5555

 

ตอนนี้ยังฟังไม่หมดแต่ดราม่าซีดีของคามิวกับเซซิลก็น่ารักมากเลย เซซิลโมเอ้ มีร้องเมี้ยวด้วย ชอบเด็กคนนี้

 

ปล. ค้นพบว่าเพลงของซัตสึกิเหมาะกับการเล่นฟิตเนส เพลงขึ้นแล้วซอยเท้ามันส์มาก