วันอาทิตย์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2556

[Translation] Utapri - Junior is a senior cat. [Camus & Cecil]


Utapri - Junior is a senior cat. [Camus & Cecil]

When waking up, He has already turned into a cat.
Camus: #^&*())_!! (Silk palace’s language)
Camus: Meow Meowwww Meowwwww!!! (Aijima~~~)
Junior also turned into a cat.
Camus: … …

Cecil: Why did something like this… (He got woken up.)
Camus: I’m the one who want to ask!
Camus: Something magical like this must be your country’s thing!!
Cecil: Agna’s magic…? Don’t tell me…
Cecil: [Which remind me, last night, when I offered my prayer to Muse… …]
Camus: Hmm
Camus: What is it about cats anyway?
Camus: They don’t event listen to people’s words. (-> Television)
Camus: Dogs are much better.
Alexander: Bow.

Cecil: Camus just doesn’t understand, compares to the devils in dog form, cats are more splendid.
Muse: It is as you said.
Cecil: That voice…
Muse: Cats are really cute creatures.
Muse: I can make that person realize how good cats are, can’t I…?
Muse: You too, please lend a hand…
Cecil: …
Cecil: It’s Camus’s fault!!
Camus: Bastard! Stop that false accusation!!

One way or the other, the explaination is done.
Cecil: Even if we fight, it will be no end to it. Let’s try to do various things so that Camus will understand.
Cecil: Please come with me.
Camus: Fine. Let’s go with you plan.
Cecil: This is where the possibility of turning back is highest.
Camus: What? It’s just office dorm., isn’t it? Hmm?
[Running Sound]
Haruka: Kuppuru!?
Haruka: Where have you been? I haven’t seen you in a long time.
Haruka: I’ve been worrying.
Haruka: Oh? Are you Kuppuru’s friend?

Haruka: Umm… If you don’t have a name, I can’t call you. Then umm… For the time being …
Haruka: Fluffy(FuwaFuwa) and …
Haruka: White (Shiroi) so …
Haruka: Fuwashii… or so I think.
Camus: !?
Camus: “Fuwashii”…? Could that be my name…? Such..such girlishness… are attached to my name…!?
Camus: Unforgivable!!

Haruka: Fuwashii seems to like melon pan too, don’t you?
Calmed down already.>
After-meal licking.>
Haruka: I’m working right now so take your time.
Camus: Is this what to do after meal…?
Camus: D..
Camus: Difficult…
Camus: … … …!!

Cecil: Could it be that Camus can’t even mend his own hair?
Camus: What. Of course, I can!!
Cecil: Then, how about jumping?
Cecil: Hunting?

Cecil: Camus doesn’t become a cat at all. I will be the one to taught you about what it is like to be a cat? (He used a high and mighty tone here.)
Camus: Ho…? Bring it on.
Cecil: First of all is hunting. Try crouching down please.
Camus: Like this?
Cecil: WRONG!!
Cecil: The most important thing in hunting is explosive power.
Cecil: With Camus’ posture, the game will just fly away.

Cecil: You’re an IDIOT, if you can’t do just this much. IDIOT. IDIOT.
Camus: Bastard.
Cecil: Next is this.
Camus: Mu.
Cecil: Please sniff it.
Camus: What the heck is this…? A twig…?
Camus: !!
Camus: What is this smell… …? A sensation I never… It welling up from the depth of my body!!

Camus: Aijimaa!!
Camus: What did you do to me!
Cecil: I did nothing.
Cecil: This is Matatabi. Cats are useless when face with this smell.
Cecil: Relaxing your body is just the right course of action.
Cecil: It’s better not to go againt this sensation.
Camus: IDIOT.

Camus: To which level do you intend to ridicule people! I won’t listen to you anymore.
Cecil: Being able to get a revenge for always treated like an idiot is so refreshing.
Cecil: Ha!
Cecil: I must teach Camus about how good cats are or else..!?
Cecil: I let my anger get the best of me as usual. At this rate, it will backfire!!
Cecil: Camus!
Cecil: If this going on, I will also can’t go back to the way I was!!


Camus: That bastard Aijima, doing that kind of behaviors while imposing on people…
Camus: Mu,
Camus: A..
Camus: Alexander!?
Camus: I..I am your master, Camus!!
Camus: I must flee before became his toy… …

Alexander: Wahhhhhhhhh Masterrrrrrrrr <3 br="">Camus: MeowMeowMeow!?(You understand what I say!?)
Alexander: Bow!(Of course!) Bowww (How can I not understand!)
Camus: Dogs and Cats’ language should be different but
Camus: to hand down to it, this is the prove of I and Alexander’s strong bond. As expected from my dog.
Camus: W..What are you doing while I’m praising you!! LET GO.
Camus: IDIOT…

Camus: Hmm?
Alexander: Master looks tired. I can understand.
Camus: …Certainly.
Camus: Today, I’ve continued to stress since woken up, maybe I’m tired. I will rest a bit.
Alexender: Yes <3 br=""><…And like this>

Muse: I see you already understand.

Muse: I’m satisfied, if you can understand cats even for a little. Now, let’s turn you back to your former self.
Muse: But the prince of Agna forgot my request… If he doesn’t reflect on it for a little… …

Cecil: Meow.
Cecil: Meowww.
Camus: …Aijima?
Camus: You’re noisy. Hmm?
Camus: I’ve turn back?!
Alexander: Bow <3 br="">Camus: H..Human hand…
Alexander: Bow <3 br="">Camus: But Aijima is still a cat.

Camus: … …
Camus: I’ve received favor from you earlier.
Camus: I’m also not a demon that will leave the pityful junoir as is.
Camus: As gratitude, Let me take care of you until you turn back.
Camus: Alexander.
Camus: We’ll go buy dinner.
Alexander: Bow.
Camus: Today we’ll have fried fish!!
Cecil: MEOW~~~~~~!
Alexander: Boww!


Hahaha, he’s not taking Cecil with him.
I kinda wonder what will happen if both of them in cat form fall into Natsuki’s hands. Must be hilarious. Somebody, please draw it.



Utapri - ถ้าเป็นแมวล่ะก็รุ่นน้องเป็นรุ่นพี่ [Camus & Cecil]

พอตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้ว
คามิว: #^&*())_!! (ภาษา Silk palace)
คามิว: เมี้ยว เมี้ยวว เมี้ยวววว!!! (ไอจิมะ~~~)
รุ่นน้องก็กลายเป็นแมวเหมือนกัน
คามิว: … …

เซซิล: ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้… (ถูกปลุก)
คามิว: ชั้นต่างหากที่อยากจะถาม!
คามิว: อะไรที่เหมือนเวทมนตร์แบบนี้มันต้องเกี่ยวกับประเทศนายแน่ ๆ !!
เซซิล: เวทมนตร์ของอากุน่า…? หรือว่า…
เซซิล: [จะว่าไป เมื่อคืนตอนกำลังภาวนาถึงมิวส์… …]
คามิว: หืม
คามิว: แมวมันจะอะไรกัน?
คามิว: ขนาดคนพูดยังไม่ฟังเลย (-> ทีวี)
คามิว: หมายังดีกว่าตั้งเยอะ
อเล็กซานเดอร์: โฮ่ง!

เซซิล: คามิวนั่นแหละไม่เข้าใจ เทียบกับปีศาจอย่างหมาแล้ว แมวดีกว่าเป็นไหน ๆ
มิวส์: อย่างที่เธอพูดนั่นแหละ
เซซิล: เสียงนี่…
มิวส์: แมวเป็นสิ่งมีชีวิตที่แสนน่ารัก
มิวส์: หากจะทำให้คนคนนั้นเข้าใจข้อดีของแมวคงจะไม่เป็นไรกระมัง…
มิวส์: เธอเองก็ช่วยร่วมมือด้วยเถอะนะ…
เซซิล: …
เซซิล: ความผิดของคามิวนั่นแหละ!!
คามิว: แก๊! อย่ามากล่าวหากันมั่ว ๆ นะ!!

จะยังไงซะก็อธิบายเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เซซิล: ถึงจะทะเลาะกันไปก็ไม่จบไม่สิ้นซักที เรามาลองทำอะไร ๆ ให้คามิวเข้าใจดีกว่า
เซซิล: ช่วยมาด้วยกันหน่อยครับ
คามิว: ก็ได้ เอาตามแผนนายแล้วกัน
เซซิล: ที่นี่เป็นที่ที่ความน่าจะเป็นที่จะได้กลับร่างเดิมสูงสุดครับ
คามิว: อะไรกัน ก็แค่หอของสำนักงานนี่ หือ?
<เสียงวิ่ง>
ฮารุกะ: คุปปุรุ!?
ฮารุกะ: หายไปไหนมา ไม่ได้เจอกันตั้งนาน
ฮารุกะ: ชั้นเป็นห่วงมาตลอดเลย
ฮารุกะ: อ้าว? เธอเป็นเพื่อนคุปปุรุเหรอจ๊ะ?

ฮารุกะ: เอ… ถ้าไม่มีชื่อก็เรียกไม่ได้ ถ้าอย่างงั้น อืม… เอาเป็นว่า…
ฮารุกะ: ขนฟู (FuwaFuwa) แล้วก็ …
ฮารุกะ: สีขาว (Shiroi) ก็เป็น …
ฮารุกะ: ฟุวะชี่… ล่ะมั้ง
คามิว: !?
คามิว: “ฟุวะชี่”…? อย่าบอกนะว่านั่นคือชื่อของชั้น…? เอา…เอาของหวานแหวว…แบบนั้นมาเป็นชื่อชั้น…!?
คามิว: ยกโทษให้ไม่ได้!!

ฮารุกะ: ฟุวะชี่ก็ชอบเมล่อนปังเหมือนกันสินะ
<คามิว=>ใจเย็นลงแล้ว>
<เซซิล=>เลียขนหลังอาหาร>
ฮารุกะ: ชั้นกำลังทำงานเพราะฉะนั้นทำตัวตามสบายนะจ๊ะ
คามิว: หลังอาหารแล้วต้องทำแบบนั้นเหรอ…?
คามิว: ย..
คามิว: ยาก…
คามิว: … … …!!

เซซิล: อย่าบอกนะว่าแค่จัดขนตัวเองคามิวก็ทำไม่ได้แล้ว?
คามิว: ว่าไงนะ ต้องทำได้อยู่แล้วสิ!!
เซซิล: งั้น การกระโดดล่ะ?
เซซิล: ล่าเหยื่อล่ะ?

เซซิล: คามิวไม่ได้กลายเป็นแมวเลยนี่ เดี๋ยวผมจะสั่งสอนให้เองว่าการเป็นแมวมันมีความหมายว่ายังไง (อารมณ์ข่มสุด ๆ)
คามิว: โฮ่…? งั้นก็ลองทำให้ดูหน่อยเป็นไง
เซซิล: แรกสุดเลยก็ต้องเป็นการล่า ไหนลองหมอบลงหน่อยสิครับ
คามิว: แบบนี้เหรอ?
เซซิล: ผิดแล้ว!!
เซซิล: สิ่งสำคัญที่สุดในการล่าก็คือพลังที่ระเบิดออกไปในชั่วพริบตา
เซซิล: ขืนทำท่าแบบคามิว เหยื่อก็หนีไปได้กันพอดี

เซซิล: คามิวเนี่ยงี่เง่า ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็แสดงว่างี่เง่าครับ งี่เง่า
คามิว: แก๊
เซซิล: ต่อไปก็นี่
คามิว: หือ
เซซิล: ลองดมดูสิครับ
คามิว: นี่มันอะไรกัน…? กิ่งไม้…?
คามิว: !!
คามิว: กลิ่นนี่มันอะไรกัน… …? ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน… มันเอ่อล้นขึ้นมาจากก้นบึ้งของร่างกาย!!

คามิว: ไอจิมะ!!
คามิว: นี่แกทำอะไรชั้น!
เซซิล: ไม่ได้ทำอะไรเลยครับ
เซซิล: นี่คือมาทาทาบิ ต่อหน้ากลิ่นนี่ แมวก็ไม่ไหวแล้วล่ะครับ
เซซิล: การผ่อนคลายร่างกายเป็นวิธีที่ดีที่สุด (เวลาเจอมาทาทาบิ)
เซซิล: เราไม่ควรจะไปต่อต้านความรู้สึกนี้
คามิว: โง่เง่า

คามิว: คิดจะดูถูกคนอื่นไปถึงขั้นไหนกัน! ไม่รู้ด้วยแล้ว
เซซิล: ได้เอาคืนที่ถูกทำเหมือนเป็นพวกงี่เง่่ามาตลอดนีสดชื่นดีจังเลย
เซซิล: อ๊ะ!
เซซิล: ผมต้องสอนคามิวว่าข้อดีของแมวคืออะไรนี่ ไม่งั้น..!?
เซซิล: เผลอโกรธไปเหมือนทุกทีจนได้ แบบนี้ก็ได้ผลตรงกันข้ามน่ะสิ!!
เซซิล: คามิว!
เซซิล: ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผมเองก็จะกลับร่างเดิมไม่ได้เหมือนกัน!!

<ห้องคามิว>
คามิว: เจ้าบ้าไอจิมะ มารบกวนคนอื่นเค้าอยู่แล้วยังจะทำท่าทางแบบนั้นอีก…
คามิว: หือ
คามิว: อ..
คามิว: อเล็กซานเดอร์!?
คามิว: ช..ชั้นคือเจ้านายแกนะ คามิวไง!!
คามิว: ต้องรีบหนีก่อนจะกลายเป็นของเล่น… …

อเล็กซานเดอร์: หวาาาาาาาาาาา เจ้านายยยยยยยยยยยยย <3 br="">คามิว: เมี้ยวเมี้ยวเมี้ยว!?(นี่นายเข้าใจที่ชั้นพูดเหรอ!?)
อเล็กซานเดอร์: โฮ่ง!(ครับ!) โฮ่งงง (จะไม่เข้าใจได้ยังไงกันล่ะ!)
คามิว: ภาษาของหมากับแมวควรจะต่างกัน
คา มิว: แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ก็เท่ากับเป็นหลักฐานว่าความผูกพันธ์ระหว่างชั้นกับอเล็กซานเดอร์แข็งแกร่ง แค่ไหนสินะ สมแล้วที่เป็นหมาของชั้น
คามิว: จะ..จะมาทำอะไรตอนที่ชั้นกำลังชมแกอยู่น่ะ!! ปล่อย
คามิว: เจ้าบ้า…

คามิว: หืมม?
อเล็กซานเดอร์: เจ้านายดูเหนื่อย ๆ ผมรู้นะ
คามิว: …ก็จริงนะ
คามิว: วันนี้ตั้งแต่ตื่นมาก็เครียดตลอดเลย คงจะเหนื่อยจริง ๆ ขอพักซักหน่อย
อเล็กซานเดอร์: ครับ <3 br=""><…ถ้าเป็นแบบนี้>
<ได้ นอนพักกับอเล็กซานเดอร์ในเวลาที่อยากพักไม่ใช่เรื่องที่จะมีได้บ่อย ๆ ถ้าทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้ได้ เป็นแมวก็อาจจะไม่ได้แย่อะไร…ก็ได้…>
มิวส์: ยอมเข้าใจแล้วสินะ

มิวส์: ถ้าหากเธอเข้าใจแมวได้แม้ซักนิด ชั้นก็พอใจแล้ว เอาล่ะ มาทำให้เธอคืนร่างเดิมกันเถอะ
มิวส์: แต่เจ้าชายแห่งอากุน่าลืมคำขอร้องของชั้น… ถ้าไม่ให้สำนึกบ้างซักนิดล่ะก… …

เซซิล: เมี้ยว
เซซิล: เมี้ยววววว
คามิว: …ไอจิมะ?
คามิว: หนวกหูน่ะ หืมม?
คามิว: กลับเป็นแบบเดิมแล้ว?!
อเล็กซานเดอร์: โฮ่ง <3 br="">คามิว: ม..มือคน…
อเล็กซานเดอร์: โฮ่ง <3 br="">คามิว: แต่ไอจิมะยังเป็นแมวอยู่

คามิว: … …
คามิว: ได้นายช่วยเอาไว้หลายเรื่องเลยนะ
คามิว: ชั้นเองก็ไม่ใช่ยักษ์มารที่จะปล่อยรุ่นน้องที่น่าสงสารไว้เฉย ๆ ได้
คามิว: ให้ชั้นดูแลนายจนกว่าจะกลับร่างเดิมได้เป็นการตอบแทนละกัน
คามิว: อเล็กซานเดอร์
คามิว: เดี๋ยวเราจะออกไปซื้ออาหารเย็นกัน
อเล็กซานเดอร์: โฮ่ง
คามิว: เมนูวันนี้คือปลาย่าง!!
เซซิล: เมี้ยววววว~~~~~~!
อเล็กซานเดอร์: โฮ่งง!


5555 เซซิลโดนทิ้ง แอบสงสัยว่าถ้าคามิวกับเซซิลในร่างแมวโดนนัตสึกิเก็บไปจะเป็นยังไง ต้องฮาแน่ ๆ ใครก็ได้ช่วยวาดทีเถอะ

วันอาทิตย์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2556

[แปล] UtaPri Debut Unit Drama CD ไอ & นัตสึกิ & โช

ติดเจ้าชายซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่อยู่รอดจากการไซโคในทวีตภพมาได้ตั้งนาน มีอยู่วันนึงเครียดจัดไม่มีอะไรดูเลยโหลดมา ปรากฏว่ายิงยาว
ดูอนิเมซีซั่นแรกจบ โคตรหมั่นไส้โทคิยะ ผู้ชายขี้เก๊กปากดีนี่ยี้มากเลย *โดนแฟน ๆ รุมยำ* แต่ทำไปทำมาดันชอบที่สุดซะงั้น ก็เพลงเพราะไง หน้าตอนร้องเพลงก็น่ารักด้วย *กัดผ้าเช็ดหน้า* ก็เอาเถอะ รู้สึกเสียเชิงนิดหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้
 
เสร็จแล้วก็มาหาของเสพ มิวสิคเกมก็เล่นแล้ว แต่หาแปลดราม่าไม่เจอเลย ได้อ่านแค่ของ @maruki อันเดียว ถามใน Tumblr ก็ไม่มีใครตอบ สุดท้ายเลยกลายเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ แปลผิดแปลกากยังไงบอกกันได้นะ อยากรู้เหมือนกันว่าจริง ๆ พูดว่าไงกันแน่
 
แนะนำให้ฟังไปอ่านไป จะได้เข้าใจความเจ็บปวดของโชจังได้ดีขึ้น ლ(´ڡ`ლ)
 

 
Uta no Prince Sama♪ Debut Unit Drama CD Ai & Natsuki & Syo

Track 1 Ai wa Kitsukute Natsuki wa konai
Track 1 ไอโหดร้าย นัตสึกิหายหัว
 
ตัวหนังสือใน {} = คิดในใจ/เสียงประกอบ

ไอจัง: ถึงจะเพิ่งรู้จักกันแต่ก็เจอหน้ากันที่หอตลอด ผมว่าไม่เห็นจะต้องลงทุนลงแรงออกมาสังสรรค์กระชับสัมพันธ์กันแบบนี้เลย แต่ก็นะ

ไอจัง (เลียนเสียงซาโอโตเมะ): เพื่อยกระดับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องใน master course ขอเปิดให้มีงานพบปะสังสรรค์ประจำเดือนเมษายน

ไอจัง: เหรอ? เอาเถอะ ในเมื่อเป็นคำสั่งก็ช่วยไม่ได้ ทำตามไปแล้วกัน อะ ว่าแต่ว่า สองคนนั้นมาช้าจัง …….เฮ้อ

ไอจัง: {รุ่นน้องที่ผมรับผิดชอบมีอยู่ 2 คน ชิโนมิยะ นัตสึกิกับคุรุสึ โช ชิโนมิยะ นัตสึกิเป็นอัจฉริยะของแท้ ส่วนคุรุสึ โชเป็นประเภทมุมานะ นิสัยกล้าบ้าบิ่นชดเชยกับส่วนสูง ทั้ง ๆ ที่หน้าตาท่าทางกับเพลงต่างกันไปคนละขั้ว แต่ก็ดูท่าทางจะสนิทกันดี}

โชจัง: เฮ้อ เดือนเมษาแท้ ๆ แดดดันออกแถมยังร้อนสุด ๆ ! อ๊ะ! ซวยล่ะ มาแล้วนี่
{เสียงวิ่งไปหาไอจัง}

ไอจัง: สาย!
โชจัง: อ่า ขอโทษครับ แต่นี่ก็มาก่อนเวลา 5 นาทีแล้วนะ
ไอจัง: ผมมาถึงตั้งแต่ 20 นาทีก่อนแน่ะ
โชจัง: เอ๋!? มาเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ
ไอจัง: การที่น้องใหม่ต้องมาให้ถึงก่อนรุ่นพี่มันเป็นเรื่องพื้นฐานเลยนะ
โชจัง: ต่อไปจะมาก่อนเวลา 30 นาทีครับพ้ม!
ไอจัง: ของมันแน่อยู่แล้ว
โชจัง: อูยยยย โหดเกินไปแล้ว
โช จัง: {ก่อนจะรู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้ พวกเรารู้จักรุ่นพี่ มิคาเสะ ไอแค่จากเพลงเท่านั้น ทีวีก็ไม่ออก มีแต่เพลงออกมาอย่างเดียว ไอด้อลปริศนาที่ได้รับความนิยมก็คือหมอนี่นี่แหละ จะว่าไป ไอ้หมอนี่ เวลาอยู่ที่หอจะทำอะไรตรงเวลาตลอด ผิดไปซักนาทียังไม่มี ก็เลยคิดว่าวันนี้ก็จะมาตรงเวลาเป๊ะน่ะสิ…ทำอีท่าไหนถึงมาก่อนตั้ง 20 นาทีได้ล่ะเนี่ย!}

ไอจัง: นี่
โชจัง: อะ อะไรเหรอ
ไอจัง: จะเอาแต่ยืนไปถึงเมื่อไหร่ ไม่นั่งเหรอ
โชจัง: อะ อื้อ
{เสียงนั่ง}

ไอจัง: หืออออ
โช จัง: เออะ อึดอัด แล้วอะไรของหมอนี่อีกเนี่ย ทำไมถึงไม่พูดไม่จาแล้วมาจ้องกันแบบนี้ อ๊ากก ความเงียบนี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว มัวทำอะไรอยู่ นัตสึกิ รีบมาเร็วเข้าเซ่ ชั้นคนเดียวไม่ไหวนะ
ไอจัง: โชเนี่ย ตัวเล็กจริง ๆ เลยนะ
โชจัง: ห้ามพูดว่าตัวเล็กนะ!!! แล้วมาจ้องหน้าคนอื่นเสร็จแล้วเปิดปากมาคำแรกก็พูดอย่างงี้เนี่ยนะ
ไอจัง: อื้อ ก็ดูยังไงก็ไม่เหมือนอายุ 17 เลยนี่
โชจัง: เงียบไปซ้า!!! แบบนี้มันปกตินะ ปกติ!
ไอจัง: หือออ ปกตินะ?
{เสียงลุกจากเก้าอี้}

โชจัง: อะ อุ อะไรเล่า
ไอจัง: จะอะไรล่ะ ก็แค่วัดความสูงเอง
โชจัง: เจ้าบ้า หยุดเลยนะ!  อย่ามากดหัวนะ อุ อะ เดี๋ยวหมวกบี้หมด
ไอจัง: เอ้า เสร็จแล้ว

ไอจัง: เข้าใจล่ะ 161 เซ็นเป๊ะ ถึงเอาหมวกมาหลอกตาก็ไม่มีประโยชน์หรอก ความสูงเฉลี่ยของเด็กผู้ชายอายุ 17 อยู่ที่ 170 เซ็น เพราะฉะนั้นยังสูงไม่พอนะ อ้อ แล้วก็รองเท้านั่น ถ้าจะวัดกันจริง ๆ ล่ะก็ เอาตรงส้น 3 เซ็นนั่นมารวมกับหมวกก็จะสูงเพิ่มขึ้นอีก 9 เซ็นสินะ เป็นความพยายามที่ชวนซึ้งอยู่หรอก แต่ถ้าจะให้พูดตรง ๆ ก็เปล่าประโยชน์ล่ะนะ

โชจัง: อุ อะ กะ แก๊ ตัวเองตัวโตหน่อยทำมาเป็นภูมิใจว่าชนะนะ
ไอ จัง: ความสูงของผมอยู่ที่ 178 เซ็น ถ้าเป็นไอด้อลล่ะก็ จะสูงเกิน 180 เซ็นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะฉะนั้นจะบอกว่าตัวใหญ่ยังไม่ได้หรอก
โชจัง: อายุ 15 แต่สูงเท่านั้นมันก็ตัวโตเกินพอแล้ว!!!
ไอจัง: มันก็จริงนะ
โช จัง: {อายุ 15 เรอะ อายุแค่นี้ แต่สูงอย่างนั้น แล้วยังมาดนิ่งเกินปกตินี่อีก ว่าไปหมอนี่ก็เจ๋งไม่เบาเหมือนกันแฮะ นัตสึกิอายุมากกว่าชั้น 2 ปีก็จริง แต่จะฝั่งไหนก็เป็นอัจฉริยะของแท้ทั้งนั้น บางครั้งชั้นก็คิดนะว่าตัวเองไม่มีอะไรอยู่ในมือเลย [ประโยคนี้ฟังไม่ออกล่ะ บ่องตง ไม่ดำน้ำละกัน] วงการนี้ประสบการณ์คงจะสำคัญกว่าอายุล่ะนะ}

ไอจัง: มีอะไรเหรอ
โชจัง: เอ๊ะ อ๊ะ เปล่า แค่กำลังคิดว่านัตสึกิมาช้าจังเลยน่ะ
ไอจัง: นั่นสินะ นี่ก็เลยเวลานัดมา 4 นาที 59 วินาทีแล้ว สายสมบูรณ์แบบ
โชจัง: หวา จะละเอียดไปละ พูดว่า 5 นาทีก็ได้
ไอจัง: ทำไมล่ะ
โชจัง: เอ่อ ถึงจะมาถามว่าทำไมด้วยหน้านิ่ง ๆ นั่นก็เหอะ
ไอจัง: ยังไง สายก็คือสายอยู่ดี ถ้าไม่ทำโทษกันบ้างล่ะก็…
ไอจัง: อ้อ ใช่ ใช่ นี่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบร่วมกัน ถ้าไม่มาใน 5 นาทีนี้ล่ะก็ โชเองก็ต้อง…
โชจัง: อ๊ากกก จะรีบไปตามเดี๋ยวนี้ครับ
{เสียงโชจังวิ่งออกจากร้านไป}
ไอจัง: …เฮ้อ

{เสียงโชจังวิ่งกับกดมือถือ}
นัตจัง: ฮัลโหล
โชจัง: มาฮัลโหลอะไรเล่า ไอ้บ้าห้าร้อย!! ตอนนี้อยู่ไหน
นัตจัง: อือออออ ที่ไหนกันน้า
โชจัง: ที่ไหนกันน้าอะไรของแก๊ ชั้นเป็นคนถามนะ ไอ้เจ้าบ้า! นี่ อย่าบอกนะว่าหลงทาง
นัตจัง: อื้อ เป็นเด็กหลงแล้วล่ะ โชจังรู้ดีจังเลยนะ ยอดไปเลย
โชจัง: มันใช่เวลามาชื่นชมมั้ย!!! แถวนั้นมีอะไรเป็นจุดสังเกตบ้างรึเปล่า
นัตจัง: เอ อ๊า! มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ล่ะ สงสัยจะเป็นต้นแปะก๊วย นี่ โชจังคิดว่าไงมั่ง
โชจัง: จะไปรู้เรอะะะะะะะะะะ!!! ไม่มีจุดสังเกตอื่นแล้วเรอะไง!!!
นัตจัง: จุดสังเกต จุดสังเกต ฮ้าาาาา!!!
โชจัง: หา มีอะไร เกิดอะไรขึ้น
นัตจัง: อะ ฮ้าา น่ารักจังเลย นี่ โชจังดูสิ ดูสิ ตุ๊กตาน่ารักม๊ากมากล่ะ
โชจัง: ก็บอกว่ามองไม่เห็นไงเล่า แล้วมันใช่เวลาทำแบบนี้ที่ไหนกัน รุ่นพี่รออยู่นะว้อย
นัตจัง: อือ แต่ว่า แพนด้าจังทางนี้ก็ lovely สุด ๆ ไปเลย ฮะ แย่แล้ว ทนไม่ไหวแล้ว แพนด้าจางงงงง
{ปั้ก}
นัตจัง: อุบ
โชจัง: เฮ้ เป็นไรไป เกิดอะไรขึ้น
นัตจัง: โอ๊ย เจ็บ เจ็บ เจ็บ ผมจะกอดแพนด้าจัง หัวเลยโขกกับกระจกเลย
โชจัง: โอย ทำอะไรของนายเนี่ย โธ่
นัตจัง: อ๊ะ แมมโบ้ซังล่ะ ตรงนี้ก็มีนากซังด้วย เป็นร้านที่วิเศษอะไรอย่างงี้
โช จัง: ถ้าจู่โจมร้านแฟนซีย่านร้านค้าได้ก็แปลว่าอยู่นั่นสินะ ก็ดีกว่าให้เดินมั่วซั่วล่ะนะ เฮ้ นัตสึกิ อย่าขยับไปไหนจนกว่าจะไปหาล่ะ
นัตจัง: คร้าบบ
{เสียงโชจังตัดสายแล้วออกวิ่ง}
 
ไอจังโหดสาด เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า แต่ถ้าสังเกตจะได้ยินเสียงรองเท้าโชจังดังป๊อก ๆ เหมือนรองเท้าส้นสูงด้วย อิอิ
โชจังตอนโดนดุล่ะพูดเพราะเชียว ส่วนนัตสึกิตอนแรกเราเฉย ๆ นะ ชอบซัตสึกิมากกว่า แต่พอเสพหลาย ๆ อย่างแล้วชักเอ็นดู อารมณ์ประมาณ เป็นไรมากมั้ยลูก เอาฮาไปนะนัตสึกิเอ๊ย 5555
 
ตอนนี้ยังฟังไม่หมดแต่ดราม่าซีดีของคามิวกับเซซิลก็น่ารักมากเลย เซซิลโมเอ้ มีร้องเมี้ยวด้วย ชอบเด็กคนนี้
 
ปล. ค้นพบว่าเพลงของซัตสึกิเหมาะกับการเล่นฟิตเนส เพลงขึ้นแล้วซอยเท้ามันส์มาก